Het hekje tussen ons huis en dat van de buren is niet meer zo best. Het is zelfs zo 'niet meer zo best' dat mijn buurvrouw er laatst doorheen zakte en achterover onze tuin in rolde. Het was duidelijk: er moest iets nieuws komen.
En zo kwamen buur en ik bij siersmederij Visser, gevestigd in een prachtige boerderij in Uitwellingerga, aan het water, met een beste lap grond. Visser zelf was aan het grasmaaien: 'met suk weer bliefst bezig'.
'Wer ken ik jim met helpe', vroeg Visser enthousiast? Wij vertelden Visser wat er gebeurd was en wat we zochten.
'Hè jim al wat in gedachten?' We lieten Visser een printje zien van een hek waar buur en ik (en onze vrouwen) het overeens waren dat het moest worden. Visser keek op het printje en keek ons daarna doordringend aan. 'Wer wone jim?'...........'Schoolstraat'?.......'Dan must niet sun protserich hek nimme, dat past helemaal niet!'
Visser wist precies waar we woonden, want hij had hier vroeger op de ambachtsschool gezeten. Daarnaast wist hij zo'n beetje alle sierhekken in de buurt te benoemen.
Visser adviseerde ons een hekje met een dubbele boog. En ik moet toegeven, Visser had er wel kijk op. Je zag gelijk dat het hekje mooi zou staan. 'Al ried ik met 120km bij een hus langs dan noch ken ik sien of het hek bij het hus past'. Uit iemand anders mond had dit misschien arrogant geklonken, maar Visser had gewoon gelijk. Het gelijk van de vakman.
Over een paar weken is het hekje klaar.............
2 opmerkingen:
He Bruine
Ik hew efkes dyn stukje lezen over dat hekje. Skrieve is ok een fak. Hest der wel talent foar, mut ik sizze.
Simon
@Simon
Ik wil wel wat schrijfruimte beschikbaar stellen voor een prachtige annekdote in onvervalst Waldpiekendialect!
Een reactie posten