Doel van de controle is om te inventariseren in welke kasten jongen zitten, hoeveel en hoe oud ze zijn. Deze informatie wordt doorgegeven aan de ringers die zodoende effectiever te werk kunnen gaan. Via de ringinformatie wordt weer allerhande data verzameld die weer bijdraagt aan de bescherming van de kerkuilen.
De nestkasten bevinden zich allemaal in de nok van boerderijen. Via het uleboard (uilenbord) kunnen de kerkuilen in de boerderij komen en zoeken meestal een plekje in de nestkast die daar een paar meter achter staat. Via de zolder van de boerderij (hoogte circa 3 meter) wisten we met behulp van een ladder van 8 meter, de kasten te bereiken. Gevaarlijk werk dus! Zeker ook gezien de staat van sommige zolders.
We hebben in totaal zo'n acht tot tien uilekasten gecontroleerd en in een stuk of vier zaten jongen. De nesten variëren algemeen van 2 tot 4 jongen, maar gister hadden we er een nest bij van maar liefst 7 exemplaren! De jongste is dan nog een wollig bolletje terwijl de oudste al met de vleugels begint te slaan.
Opmerkelijk vond ik het verschil per nest. In het ene nest zijn de jongen doodkalm en verhoogt hun hartslag niet eens als gevolg van onze "menselijke interventie" en in het andere nest zijn de jongen veel meer gespannen. Dit kan ook te maken hebben met de hoeveelheid voedsel. In het rustige nest lag er namelijk nog een voorraadje muizen voor de jongen.
De ouders zijn niet altijd bij het nest. Rond 22.30 beginnen ze te vliegen en leveren ze voedsel aan voor de jongen. De maaltijd bestaat voor het grootste gedeelte uit muizen. De stand van de kerkuil is dan ook voor een groot gedeelte afhankelijk van de hoeveelheid muizen. De aantallen kerkuilen zitten in de lift, maar een strenge winter en/of slecht muizenjaar kan hier zomaar roet in het eten gooien.
Gelukkig troffen we wel een paar ouders thuis. Dit was de eerste keer voor mij dat ik een kerkuil real-life te zien kreeg. Een prachtige vogel. Wat mij betreft één van de mooisten. En het is waar wat ze zeggen: je hoort ze niet vliegen. Ze vliegen geruisloos van het ene bint naar het andere. Zelfs de boeren zelf krijgen de uilen niet vaak te zien. Eerder hoort een boer dat er uilen in de kast zitten, ze kunnen namelijk blazen en snurken.
Schoon zijn de kerkuilen niet echt. Het nest is een melange van poep, braakballen en karkassen dat zich steeds verder ophoopt. Een aantal kasten hebben we dan ook schoongemaakt.
Hieronder een kleine sfeerimpressie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten