We will rock you!

Mensen, mensen, wat een thriller gisteravond in het Abe! Ik ben helemaal niet zo'n voetballiefhebber, maar ik zat op het puntje van m'n stoel. En die stoel stond in het stadion: yes, ik was erbij!

Hierbij mijn belevenissen vanuit het stadion:
De eerste helft was niet echt goed. Je miste een bepaalde gretigheid bij de spelers. Het vuur ontbrak. En zo werd het 0-1.
Dan is het rust en hoop je op één of twee wissels die het team wel aan de gang krijgen. Helaas, ook dat lukte niet echt. Ik stelde mij in op een verlies.
Het publiek, dat gedurende de gehele wedstrijd het team bleef steunen, zette 10 minuten voor het einde van de reguliere speeltijd een nu-of-nooit-liedje in. Of het nu door het publiek kwam of niet, het spel werd vrijer. En dat resulteerde 1 minuut voor tijd in een gelijkmaker. Geweldig natuurlijk. Ineens zijn er weer kansen. Stadion helemaal op z'n kop! Verlengen, penalty's en natuurlijk de terrechte spelonderbreking door Foppe himself. Iedereen kent inmiddels het verhaal.

In het stadion waren veel kinderen. Achter mij zat een jongentje samen met zijn vader. En het werd maar later en later. Het mannetje vond het prachtig, maar leverde gelijktijdig een zware strijd tegen de slaap. Een mooi gezicht. Vandaag maar even op karakter!

Na de gelijkmaker en de spelverhouding tijdens de verleningging, dacht ik:' en nu zullen we winnen ook!'. Maar vervolgens missen we (ja we: je identificeert je met het team of je het nu wilt of niet) twee penalty's voor de wedstrijd. Statistisch kan je dan alleen nog maar verliezen. Uiteindelijk volgde de verlossende zege. We've rocked you!!!

Zaterdag zit ik in ieder geval voor de tv, maar met een beetje geluk in Euroborg!