Vanochtend was ik al om 10.30 uur in het Wilhelminapark. We hadden daar afgesproken met met zus, zwager en nichtjes. Na een autorit van 1,5 uur kunnen de kinderen daar leuk spelen en mijn moeder had voor de 'volwassenen' koffie en thee meegenomen.
Wat wij van tevoren niet wisten is dat er nog iemand op de koffie zou komen: een jonge merel.
Ik was als eerste in het park en fietste het speeleiland op. Gelijk kwam daar een jonge merel in een rechte streep op mij aflopen onder luid gekwetter. Hij (ik heb er gemakshalve maar een jongetje van gemaakt, maar het zou net zo goed een meisje kunnen zijn) liep mij tot aan mijn voeten en ik kon hem zo oppakken. De pootjes krulden netjes om mijn vinger al was het een twijgje. Het kwetteren ging onverstoord door. Ik heb dit gekwetter geïnterpreteerd als: ik heb honger!
Maar wat geef je een jonge merel te eten? Onder ons picknickbankje zaten geen spinnetjes, torretjes ed. Samen met mijn nichtjes hebben we tussen de struiken wat wormpjes gezocht. Dit vond de jonge merel lekker. Die vijf wormen waren in no time weg. Wanneer ik een worm richting zijn snavel bracht draaide hij zijn kopje mooi bij zodat ik de worm zo in zijn snavel kon laten glijden. Blijkbaar dacht hij dat ik zijn vader was.
In eerste instantie was er geen vader- of moedervogel in de buurt. Later kwam er wel een volwassen merel, maar die durfde niet in de buurt te komen. Toen wij weer richting auto liepen heb ik van een afstandje gekeken wat er gebeurde. De volwassen vogel bleef in de buurt en op een gegeven moment vloog de jonge merel in die richting. De vond buiten mijn zicht plaats. Ik ga er maar vanuit dat het goed is gekomen. Ik zal straks nog even kijken.
1 opmerking:
hey Dierenvriend
De merel heeft vast aangevoeld dat jij als oprechte vogelaar wel het beste met hem voor zal hebben. leuke foto.
S.
Een reactie posten