De een zijn dood,........

Met dat gevoel zaten B. en ik gisteravond in het Aquaverium in Grou. Daar werden gisteravond een aantal woningen geveild; vrijwillig of wat minder vrijwillig wanneer de rekeningen niet betaald waren. Wij wilden gewoon 's even kijken hoe het er bij zo'n veiling aan toe gaat.

De parkeerplaats van het Aquaverium was royaal bezet met dure bakken. Maar het was ook weer niet zo dat mijn bescheiden middenklasser er negatief uitsprong. De zaal was goed gevuld met makelaars, particulieren, bankers, handelaren, strijkgeldstrijkers, gedupeerden en geïnteresseerden. Het aantal linke loetjes was helaas wat laag. Daar hadden we eigenlijk wel wat meer van verwacht. Ook van hoog opgelopen gemoederen was geen sprake. Het is dus eigenlijk gewoon een beetje een saaie boel. Na drie woningen hadden we het wel bekeken.

Het principe is simpel. Bij opbod komt een prijs tot stand voor een woning, net als op een normale veiling. Degene met het hoogste bod komt naar voren en toont zijn kredietwaardigheid. Vervolgens wordt dezelfde woning bij afslag geveild. Stel dat bij opbod een prijs van 100.000 euro tot stand is gekomen. De veilingmeester begint dan bij 200.000 euro en telt naar beneden. Degene die, bij een bepaalde prijs, als eerste "mijn" roept is eigenaar van de woning. Als er niemand "mijn" roept is de persoon met het hoogste bod bij opbod de nieuwe eigenaar.

Een bijzonder fenomeen bij zo'n veiling is de strijkgeldstrijker. Zo iemand zit er niet voor een woning, maar voor het strijkgeld. Het strijkgeld is voor diegene die de hoogste prijs biedt bij opbod. Maar vervolgens hoopt ie dat er iemand een hoger bod biedt bij afslag. Anders is ie eigenaar van de woning. Dat is het risico. De strijkgeldstrijker wordt dus eigenlijk betaald voor het opdrijven van de prijs.