SAS

In de Volkskrant van zaterdag staat een artikel over onze obesogene (te dikke) samenleving. Dit naar aanleiding van het advies van de Stuurgroep Convenant Overgewicht onder leiding van ex-politicus Paul Rosenmoller en het verschijnen van een essaybundel over overgewicht van de hand van enkele geleerden.

Dat niet alle problemen opgelost hoeven te worden door wetenschappers en geleerden, bewijst Joost. Deze ervaringsdeskundige spreekt in een heerlijke eenvoud, waarheden als een koe.

Citaat

Joost, al zo'n 10 jaar actief in het snack- en cateringwezen, leverde geen bijdrage aan bovengenoemd advies en essaybundel, maar heeft wel een opvatting. Joost noemt zich namelijk actief lid van de Schijt aan Sonja Bakker-beweging (SAS). "Iedereen die hier (red. Het beste broodje van Velzerbroek) binnenkomt is automatisch lid".

Dik-zijn is een mentale kwestie, analyseert Joost. "Je eet jezelf een harnas om onder invloed van je jeugd en omgeving. Als je wilt vermageren, moet je minder eten, zo simpel is het. Volg het Eet de helft-dieet: koop kleinere borden".

Soms kan een oplossing voor een complex probleem inderdaad zo simpel zijn. Niet alles hoeft te worden bestudeerd en geanalyseerd door geleerden.

Daarnaast maakt ook Joost zijn opmerking over Sonja Bakker iets bij mij los. Want waarom worden er zoveel boeken en zoveel producten op de markt gebracht, wanneer een groot gedeelte van de mensen met een paar kilo teveel gewoon op de fiets naar de Blokker moeten gaan om kleinere borden te kopen?

En dit is waar onze 'neo-geleerden' om de hoek komen kijken: de marketing managers. Zij maken van niets iets. Zij hebben de gedachten van mensen met overgewicht uitgeplozen en weten precies hoe zij deze groep moeten benaderen. Een vriend van mij heeft dit vak ooit eens doeltreffend omschreven: 'van een keutel een taart maken'.

Ik heb mijn buik vol van deze 'wijsheden', maar ik vrees dat je daar niet van afvalt.