In twee uren tijd liet Erna ons (provinciale collega's) op amusante wijze ervaren hoe het is om een clown te zijn. En da's nog niet makkelijk. Ik kan niet ontkennen dat ik niet af en toe dacht 'moet dit nou'. Uiteindelijk kwam als snel 'we zijn hier nu toch, dus dan kan je net zo goed je best doen' boven. M.a.w. ik heb me prima vermaakt.
Waar ik mee bleef worstellen was de relevantie van deze clownerie. Want relevantie is voor mij relevant. Bij het afscheid gaf Erna mij een briefje mee dat ik las toen ik terug was op mijn werkplek:
- Een clown zegt altijd ja tegen die dingen die op hem afkomen .
- Een clown accepteert de dingen die hem overkomen en is steeds opzoek naar een positieve manier om hier mee om te gaan.
- Een clown stelt zich altijd open voor zijn omgeving en nieuwe situaties.
- Een clown heeft een groot vertrouwen in zichzelf, de ander en het leven.
- De clown staat in het leven als een kind: vol blijde verwondering.
- Een clown ziet niet de beperkingen, maar wel de uitdagingen.
- Een clown durft risico's te nemen en te vallen. Hij is een ster in het incasseren van klappen.
- Een clown handelt vooral vanuit zijn gevoel en nooit vanuit zijn hoofd.
- Een clown maakt keuzes vanuit zijn hart en heeft daar nooit spijt van.
- Een clown is niet bezig met wat is geweest of wat nog te gebeuren staat. Een clown handelt in het hier en nu.
Toen ik dit las viel het kwartje. De voorbeelden kwamen als een waterval. En op de achtergrond neuriede Ben Cramer zachtjes mee......"want hij was maar een clown, in 't wit en in' rood.........."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten